هر دل که شکست ره به جایی دارد
هر اهل دلی قبله نمایی دارد
با اینکه بود قبله ما کعبه ولی
ایوان نجف عجب صفایی دارد
میلاد حضرت پـــــــــــدر (ع) گرامی باد
+ یادش بخیر اربعین 92 زیارت آقا امیرالمومنین
شهید جان این شکایت نامه نیست
صحبت از اندوه و زخم خانگیست...
نه امروز چهلم یک نفر نیست،باور کن امروز ما برای چهلم یک جمع ماتم گرفته ایم.جمعی که تا ابد الدهر،زمان داغدار آنان می ماند...
سلام مرا بپذیر که اگر چه ناخوبم اما دلم می خواهد برای خوب ها بنویسم.در وصف خودم همین بس است که بدانی ناخوبم و آرزوی کرب و بلا دارم...
می دانی چیست؟وقتی میگویند هر زمان عاشورا و هر زمین کربلاست،مصداقش همین امروزهایی هستند که در تاریخ کم ندیده ایم...
شهید جان،تمام محل زیر علمت،سینه میزنن تا ببیننت...
دلمان تنگ است و بی قرار برای خوب بودن مثل خوب هایی از جنس شما...آنقدر بی قراریم که هر کجا باشید،هر جا که عطر بودنتان بپیچد،توی کوچه،توی باغ،ته یه تنور،روی گلوله ی داغ...هر جا بپیچد با کله می اییم روی صد تا حجله،چهل تا چلچراغ...
یک بار دیگر عاشورا شد و ما همه جا سینه میزنیم زیر علمت...به نام وطن،برای عاشورا...
بگو برایمان که تشنه ی خوب شدنیم...
با نوای کاروان،بار بندید همدمان،این غافله عزم کرب و بلا دارد...خوشا به حالت که نوای کاروان را شنیدی...
نوحه ی آهنگران یادش بخیر
الامان و الامان یادش بخیر
تورا قسم به همان که به اقتدایش،امر به معروف کردی و برای پاداشت همنشین خودش شدی،به ما بگو...بگو چه کردی که خوب شدی...
در زمانه ای که شهید شدن سخت است،مگر آنکه طلبیده شوی...زمانهای که دیگر بزم مین و کنسرت انفجاری نیست،بگو چه کردی که کربلا نرفته کربلایی شدی...
بگو چه کردی که لبخند آقا را توانستی بخری؟
شهادتت مبارک که بی محاباقصه بر خون ساختی.. با خدایت مرحبا، صد قافیه پرداختی...
اینجاست بزم قلم،ظهر عاشوراست ، محرم و یک علم...
همسرایی در حواشی نوحه ی الامان و الامان است اینجا...
خوب من،در خودم جامانده ام،از هجوم خاطره وا مانده ام...
یک پلاک و یک مدال و خاتمه؟بمب من حبس خشاب جمجمه...
دلمان تنگت شده شهید جان...
خودت میدانی و این دل که در حسرت آدم هایی مثل شما لرزیده است...
کربلا در کربلا خواهد شکفت،قصه ی نسل تو را اینده گفت...
جنگ دایم در توسل بودن است،یا ابالفضل این چه سان پیمودن است...
شهیدم...چه کسی درد تو را می نالد...
بمیرم برای مادرت که حسرت دیدن رخت دامادی بر تنت بر دلش ماند...
کمکان کن....کمکان کن که نگذاریم راهت بر زمین بماند و وامدار حنجره ات شویم که این آخر ها با صدای بی صدایی گفت که شهادت را دوست داری...
وقتی اعتماد به خداوند هست اعتماد به نفس را میخواهم چکار ؟ + ایــن روزهــا در فضــای واقعــی و مجــازی پــر شــده است از مطالبی که میگوید ، چگونه اعتماد به نفس خود را بالا ببریم ؟ باید یاد بدهیم به دیگران که چگونه به خدا اعتماد کنیم ... + الیس الله بکاف عبده ؟ آیا خدا برای بنده اش کافی نیست ؟ به خدا اعتماد کنیم ...
مبارک باشد آمدن ماهی که اولین روزش باقری، سومینش نقوی، دهمینش تقوی، سیزدهمش علوی، نیمه اش زینبی و بیست و هفتمش محمدی است.
امام باقر(ع) فرمودند: اگر مومنی را دوست دارید آمدن ماه رجب را به او مژده دهید.
انشاء الله مصداق " أین رجبیون " باشیم ...
یاعلی
قـــــــــــــــــــــابل توجه بعضی ها:::
امـــــــام خامنه ای: در راه پیشرفت اشرافــــــی گری ممنوع است
تردید نکن! تصورش هم زیباست...
*ایوان حسن(ع)، عجب صفایی دارد*
آخر برات یه حرمی شبیه حرم امام رضا (ع) می سازیم ای آقای کریم...
چند روز بود که می خواستم در مورد این داستان های سیاسی روز بنویسم منتها مطلب و متن آقا مرتضی فیاضی رو زیبا دیدم خدا خیرش بده که کامل و جامع نوشت و همین رو بدون کم و کاست و ویرایش براتون می ذارم. یاعلی آقای روحانی من یارانه نمی خواهم اما عزت میخواهم. من یارانه نمی خواهم اما استقلال می خواهم. من یارانه نمی خواهم اما نمی خواهم از اقدامات دولتت در دل دشمن ترین دشمنان کشورم کور سوی امیدی روشن شود. من یارانه نمی خواهم. اما نمیخواهم یارانه ام خرج عنوان مضحکی مثل "دفتر همسر رئیس جمهور" شود. من یارانه نمی خواهم اما نمی خواهم یارانه ام خرج ساختن استخر و سونای ساختمان نهاد شود. مگر در خانه تان سونا و استخر ندارید!؟ من یارانه نمی خواهم اما داغ خواهم کرد دستی را که نامه تأمین هزینه پارتی همسر شما را امضا کرد من یارانه نمی خواهم اما می شکنم دستی را که برای تقدیم سکه به مهمانان پارتی همسر شما ، در جیب بیت المال رفت من یارانه نمی خواهم اما خاک می پاشم بر دهانی که هدف این پارتی شاهانه را شناساندن "مادر پهلو شکسته" ام به اجنبی ها دانست. من یارانه نمی خواهم اما یقه شما و دولتتان را خواهم گرفت اگر دختر شیعه ایرانی برای تأمین هزینه درمانش ... آقای روحانی... من یارانه نمی خواهم اما بیزارم از اشراف... متنفرم از تجمل گرایان... متنفرم از دروغگویان... .................................. آقای روحانی خانم روحانی امروز مخاطب نامه چهل و پنجم نهج البلاغه (نامه امیرالمؤمنین به عثمان بن حنیف) شمایید ================================================ ================================================ میدانم دولتی روی کار است که خیلی از مسؤلینش استقلال کشور را یک هدف دست چندمی میدانند (اگر با ساده لوحی ابلهانه ، نگویم برایشان اهمیتی ندارد)... میدانم که دولت ده ها قدم عقب نشسته و دشمن صد ها قدم جلو آمده و جلوتر هم خواهد آمد... میدانم که دشمن ما را به هزاران گناه نکرده متهم کرده ، بدترین توهین ها را به ایران روا داشته و در ریزترین مسایل ما – حتی این که چه پولی را کجا خرج کنیم – دخالت میکند و دولتمردان ما نیششان را تا می توانند باز میکنند و بزرگترین دشمن ایران و ایرانی را باهوش و مؤدب می دانند... میدانم که مسؤلین دولت ما حضور در فیسبوک و توئیتر و اینستاگرام و رد و بدل کردن کامنت را بر حضور بین مردم زجر کشیده و ضعیف جامعه و شنیدن درد دلشان ترجیح میدهند... میدانم که وزیر خارجه ما آنقدر مرعوب و خودباخته است که فکر میکند آمریکا با یک بمبش قادر است ایران را از هستی ساقط کند و این را ذلیلانه به عنوان یک استدلال به زبان می آورد... میدانم که با این که کشور با این همه مشکل اقتصادی دست به گریبان است اما وزرایش حقوق هشت میلیونی میگیرند و در برابر شایعه تصویب دو و نیم برابر شدن حقوقشان سکوت می کنند و من و امثال من که حقوق سالشان هم به هشت میلیون نمیرسد باید بنشینیم و نگاه کنیم... میدانم که بعضی از مردم محروم غرب و جنوب کشور به بهانه "بودجه نداریم"حتی در داخل شهر هم از ابتدایی ترین امکانات یعنی آسفالت محرومند و به عینه دیدم که بخش اعظم خیابانهای شهرشان خاکی است و آنها نجیبانه تحمل می کنند اما رئیس جمهور این کشور که با رأی همین مردم روی کار آمده نیمه اول عید را در بهترین نقطه شمال میگذراند و خستگی اقامت در شمال را در نیمه دوم عید در کیش به در می کند... میدانم که بیمارستان های شهرم و کشورم از ضروری ترین امکانات به بهانه عدم بودجه محرومند و و جان هموطنانم به آسانی هدر میرود اما همسر رئیس جمهور این کشور مهمانی اشرافی برگزار میکند... میدانم که خیلی ها برای روز زن و تبریک به شریک زندگیشان برای خریدن حتی یک شاخه گل هم در مضیقه بودند اما همسر رئیس جمهور کشورم به مهمانان پارتی اشرافی اش ، ملوکانه و شاهانه نفری 5 سکه پیشکش میکند و من سرم سوت میکشد وقتی قیمت 5 سکه را در تعداد میهمانها ضرب میکنم... میدانم که رهبر این مملکت بر فرشی می نشیند که از زبری آن باید به موکت پناه برد (خاطره مرحوم سید احمد خمینی) و غیر از کتاب ها کل لوازم خانه اش به اندازه بار یک وانت هم نمی شود ، اما رئیس جمهور این کشور در خانه ای زندگی میکند که ... و شعار ولایت پذیری و "ذوب در ولایت" شان گوش فلک را کر کرده است... میدانم که خیلی از مردم این کشور از آب آشامیدنی سالم محرومند که هیچ ، خانه شان به قدری کوچک و محقر است که حتی حمام ندارد اما هیأت دولت همین کشور هفت میلیارد تومان پول این مردم را خرج استخر و سونای نهاد ریاست جمهوری میکند تا وزرایش خستگی خدمت به مردم!! را آنجا از تن به در کنند... میدانم داستان غمبار یارانه و انصراف و لبخند ملیح رئیس جمهور را که : "باب الانصراف مفتوح للسائلین" و تواضع و فروتنی ساختگی و تهوع آورشان را وقتی میگویند ما یارانه نمیگیریم... میدانم قصه پر غصه سبد کالا و انکار خورشید درخشان و روز روشن را وقتی رئیس جمهور می گوید "دیدید کرامت و عزت را؟" و من شک میکنم که آیا این همانی است که می گفت : " من کاری میکنم دولت به سمت مردم دست دراز کند"!!؟؟ دکتر روحانی! آقای حقوقدان! جناب رئیس جمهور! «الیس الصبح بقریب»؟