چشم ما روشـــــن

در این مدت زمانی که از شروع سال 1394 می گذریم موضوعات مختلفی در محور سیاست خارجه جمهوری اسلامی ایران مطرح بوده است که شاید مذاکرات سوئیس و توافقات ابتدایی و شروع نگارش متن توافق از مهم ترین این مسائل باشد. منتها موضوعی که من قصد نگارش آن را دارم به روابط سیاسی جمهوری اسلامی ایران با رژیم پادشاهی عربستان سعودی می باشد.

در ابتدای سال حرکت ننگین و سخیف دو مامور وهابی آل سعود در تجاوز به دو نوجوان ایرانی در خروجی خبرگزاری ها قرار گرفت، موضوعی که شاید جهان اسلام را تحت تاثیر قرار داد. از آنجایی که این نوجوانان زائران حرم امن الهی بودند و پادشاه عربستان خود را خادم حرمین الشریفین خطاب می کند و از هر سمت و سویی به این مسئله مشاهده گردد عفونت و زشتی آن بیش از پیش پدیدار می گردد. در ادامه حمله بی رحمانه به کشور مظلوم، فقیر و بی یاور یمن بوده که پرونده نجاست خاندان آل سعود و وهابیت کافر را تکمیل نموده است.

بعد از شروع این حمله و طبق سناریوی چند مرتبه استفاده شده غرب و استکبار و عمال بی مزد و مواجب آنها در منطقه جمهوری اسلامی محکوم به دخالت در امور یمن شد و انصار الله را نیرویی از جانب جمهوری اسلامی معرفی کردند غافل از اینکه حضرت امام روح الله با پایه ریزی فرهنگ مقاومت در سراسر گیتی مبدع این جریان در قرن حاضر بودند. 

نکته ای که هدف اصلی نوشته من است انفعال دستگاه دیپلماسی و شخص آقای روحانی در این اتفاقات است و از گوشه و کنار شنیده می شود که در زمان اوج مذاکرات 1+5 با جمهوری اسلامی ایران اصلا زمان مناسبی به جانبداری رسمی دولت ایران از یمن نمی باشد در حالیکه دفاع از مظلوم یکی از ارزش های جمهوری اسلامی در طول این سی و اندی سال عمرش می باشد. البته طی این مدت جنگنده های رژیم سفاک آل سعود مانع از فرود هواپیماهای جمهوری اسلامی که حامل کمک های دارویی و پزشکی و غذایی به مردم مظلوم یمن بوده اقدام نمودند و شگفت انگیز ترین اتفاق سیاسی سال 94 دستگاه دیپلماسی از دیدگاه من، تبریک جابجایی وزیر خارجه عربستان سعودی توسط ظریف الممالک ما بوده است زمانی که جنگ قدرت در خاندان حاکم عربستان در گرفت و الفیصل را بعد از 40 سال از وزارت خارجه برکنار می کند و عادل الجبیر را به این سمت برگزیند. 

هر چند در پروتکل ها و عرف های سیاست خارجه تبریک و تسلیت ها مرسوم است منتها با توجه به اتهاماتی که رژیم عربستان نسبت به جمهوری اسلامی وارد کرده و همچنین تهدیدات هواپیماها در بحث یمن، مطلوب و لازم بود که وزارت خارجه ما نسبت به این اقدام روی خوش نشان نمی داد. و بنظرم زمان آن گذشته که نسبت به حیوان صفتی رژیم ها در مقابل ملت های مظلوم سکوت کنیم و البته کاملا هم جالب بود که مرد خاطره گوی نظام ما حضرت حــــــــجت الاسلام هاشمی بهرمانی کاملا نسبت به کشتار مسلمانان و شیعیان یمن سکوت کردند و برخی از مسئولین ما نسبت به کشتار زشت سگ های ولگرد در شیراز تجمع کردند منتها نسبت به کشتار کودکان کاملا بی تفاوت هستند. دیگر زمان آن نیست که بنا بر فرمایش حضرت آقا، بخاطر اشخاص رابطه خود را با دیگر کشورها حفظ کنیم و ملاک و شاخص روابط سیاسی خود را ارزش نهادن به جایگاه انسان، صلح طلبی، و دیگر ارزش های بالایی انسانی و خدایی قرار دهیم.

اللهم عجل لولیک الفرج بحق الزهرا (س)